ថ្មីៗនេះមានការប៉ុនប៉ងយកបញ្ហាទន្លេមេគង្គធ្វើជាបញ្ហានយោបាយ និងសន្តិសុខ ហើយថែមទាំងមានការព្យាយាមចាត់ទុកតំបន់មេគង្គដូចតំបន់សមុទ្រចិនខាងត្បូងថែមទៀត។
តាមពិតទៅ ក្របខ័ណ្ឌអភិវឌ្ឍន៍នៅអនុតំបន់មេគង្គត្រូវបានរៀបចំឡើងជាមួយប្រទេសដៃគូជាច្រើន និងមានច្រើនស្រទាប់ ដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងការសហការជាក់ស្តែងជាមួយដៃគូនីមួយៗ។ នៅពេលការប្រកួតប្រជែងរវាងដៃគូទាំងនេះកើនឡើង ក្របខ័ណ្ឌទន្លេមេគង្គបានក្លាយជា “សម្លចាប់ឆាយ” នៃយន្តការចម្រុះដែលសម្បូរតែសុន្ទរកថាពីរោះស្តាប់ កិច្ចសន្យាខ្យល់ និងការវាយប្រហារតាមពាក្យសម្តីរវាងប្រទេសមានអំណាច ដែលប្រការទាំងនេះមិនបានចូលរួមចំណែកដល់ការអភិវឌ្ឍពិតប្រាកដនៅក្នុងតំបន់ឡើយ។
និន្នាការខាងលើកើតចេញពី “មនោសញ្ចេតនាស្អប់ចិន” របស់តួអង្គមួយចំនួន ដែលមានបញ្ហាប្រទាំងប្រទើសជាមួយចិន ឬប្រទេសដែលគិតថា ចិនគឺជាការគំរាមកំហែងសន្តិសុខ។
បញ្ហាកង្វល់ផ្នែកនយោបាយ និងសន្តិសុខពិតជាមានដូចជា កង្វះខាតតម្លាភាពនៃទិន្នន័យជលសាស្ត្រ និងឥរិយាបថព្រងើយកន្តើយមិនចូលរួមនៅក្នុងកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងគ្រប់គ្រងធនធានទឹកក្នុងតំបន់របស់ចិន។ យ៉ាងណាក្តី មិនមែនប្រទេសជាប់ដងទន្លេមេគង្គទាំងអស់សុទ្ធតែគិតថាចិនជាការគំរាមកំហែងនោះទេ។ ប្រទេសជាប់ដងទន្លេមេគង្គស្ទើរតែទាំងអស់គិតថា ការគ្រប់គ្រងធនធានទឹកគួរតែត្រូវបានកែលម្អ ប៉ុន្តែពួកគេក៏គិតដែរថា មិនគួរយកបញ្ហាមេគង្គទៅធ្វើជាបញ្ហាសន្តិសុខនោះទេ។
ប្រទេសជាប់ដងទន្លេមេគង្គគិតថា បញ្ហាបច្ចេកទេសគួរតែត្រូវបែងចែកឱ្យដាច់ជាមួយបញ្ហាភូមិសាស្ត្រនយោបាយ។ ការយកបញ្ហាមេគង្គទៅប្រៀបធៀបជាមួយបញ្ហាជម្លោះទឹកដីដូចជា បញ្ហាសមុទ្រចិនខាងត្បូងគឺជាការប្រៀបធៀបខុសទំនង។ ភាពស្មុគស្មាញ និងកត្តាពេលវេលា គឺខុសគ្នាស្រឡះ។ បញ្ហាប្រទាំងប្រទើសទាក់ទងនឹងទន្លេមេគង្គ គឺជាបញ្ហាតែមួយរយៈពេល និងអាចគ្រប់គ្រងបាន ផ្ទុយពីជម្លោះទឹកដីនៅសមុទ្រចិនខាងត្បូងដែលស្មុគស្មាញហួសប្រមាណ ហើយបានកើតមានឡើងជាច្រើនសតវត្សរ៍មកហើយ។
ការព្យាយាមយកបញ្ហាមេគង្គធ្វើជាបញ្ហាសន្តិសុខគឺដើម្បីតែបម្រើផលប្រយោជន៍របស់ប្រទេសមួយចំនួនតូចប៉ុណ្ណោះ។ ការរុញច្រានបែបនេះក៏អាចជាបំណងចង់ឱ្យតំបន់មេគង្គក្លាយជាវេទិកានៃការប្រកួតប្រជែងរវាងប្រទេសមហាអំណាចដែលអាចក្លាយទៅជាកង្វល់សន្តិសុខកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរសម្រាប់តំបន់។ ប្រទេសជាប់ដងទន្លេមេគង្គពុំមានអំណាចអ្វីអាចគ្រប់គ្រងការប្រកួតប្រជែងរវាងប្រទេសមានអំណាចនោះទេ ហើយមានសមត្ថភាពតិចតួចក្នុងការទប់ទល់នឹងការដាក់សម្ពាធ ចាប់បង្ខំឱ្យកាន់ជើងមហាអំណាចណាមួយ ឬជ្រើសរើសយកតែម្ខាង។
អានអត្ថបទពេញ៖ https://www.postkhmer.com/
