សម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជា ក៏ដូចជាពិភពលោក ជំងឺរាតត្បាតកូវីដ ១៩ បានបង្កជាបញ្ហាប្រឈមដ៏ស្រួចស្រាល់បំផុតចំពោះសិទ្ធិមនុស្សជាមូលដ្ឋានចាប់ពីសិទ្ធិរស់រានមានជីវិត សិទ្ធិទទួលបានការងារសមរម្យ សិទ្ធិទទួលការអប់រំ ម្ហូបអាហារ និងទីជម្រក។ល។ ការបាត់បង់ប្រាក់ចំណូលដោយផ្ទាល់ដោយសារតែការរំខានដល់ចង្វាក់ផលិតកម្ម និងផ្គត់ផ្គង់ពិភពលោកបានបង្ខំឱ្យរោងចក្រកាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់ ស្បែកជើង និងរោងចក្រទំនិញសម្រាប់ធ្វើដំណើរជាង ៤០០ កន្លែងនៅកម្ពុជាផ្អាកប្រតិបត្តិការរបស់ខ្លួន និងធ្វើឱ្យកម្មករជាង ១៥ ម៉ឺននាក់ស្ថិតក្នុងសភាពគ្មានការងារធ្វើ។
ប្រឈមនឹងវិបត្តិនេះ កាលពីពេលថ្មីៗនេះកម្ពុជាបានដាក់ចេញនូវ «កម្មវិធីឧបត្ថម្ភសាច់ប្រាក់ជូនគ្រួសារក្រីក្រ និងងាយរងគ្រោះក្នុងអំឡុងពេលជំងឺកូវីដ ១៩» ដែលនេះប្រហែលជាកម្មវិធីផ្ទេរសាច់ប្រាក់ទ្រង់ទ្រាយធំបំផុតមិនធ្លាប់មានពីមុនមក ដើម្បីទ្រទ្រង់ជីវភាពគ្រួសារក្រីក្រ និងងាយរងគ្រោះ។ រដ្ឋាភិបាលត្រូវចំណាយ ២៥ លានដុល្លារអាមេរិកក្នុង ១ ខែ ដែលនឹងផ្តល់ផលប្រយោជន៍ដល់គ្រួសារចំនួន ៥៦ ម៉ឺនគ្រួសារ ឬប្រជាជនកម្ពុជាចំនួន ២,៣ លាននាក់។
អ្នកខ្លះរិះគន់ថា របបគាំពារសង្គមនេះគឺ «តិចតួចណាស់» ព្រោះវានឹងមិនអាចជួយអ្វីច្រើនដល់ការចំណាយរបស់ប្រជាជននោះឡើយ ដោយកត់សម្គាល់ថា ប្រជាជននៅរាជធានីភ្នំពេញត្រូវការយ៉ាងហោចណាស់ ៣០០ ដុល្លារ ក្នុង ១ ខែ ខណៈដែលអ្នកនៅតាមទីជនបទត្រូវការយ៉ាងហោចណាស់ ១៩០ ដុល្លារ ដើម្បីបំពេញតម្រូវការរបស់ពួកគេ។ ក្នុងស្ថានភាពលំបាកបែបនេះ ប្រទេសកម្ពុជាបានទទួលទាំងការដាក់ទណ្ឌកម្មផង និងជំនួយផង។
ខណៈពេលដែលប្រទេសកម្ពុជា កំពុងព្យាយាមដើម្បីទប់ទល់នឹងជំងឺរាតត្បាតនេះ រដ្ឋាភិបាលស៊ុយអ៊ែតបានសម្រេចចិត្តបញ្ឈប់កិច្ចសហប្រតិបត្តិការអភិវឌ្ឍន៍ជាមួយរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ដោយបង្វែរការគាំទ្រផ្តោតតែទៅលើបញ្ហាសិទ្ធិមនុស្ស និងលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ។
Full article available: www.postkhmer.com/news
